Aangekomen in Japan!

Goedenacht mensjes,
Ja ik schrijf dit om half 1 ’s nachts, vanuit Japan! Laat ik maar eerst bij het begin beginnen, bij mijn afscheidsfeestje. Donderdag 27 september vierde ik mijn afscheidsfeestje, en het was supergezellig. Bedankt mensen voor de leuke kado’s en voor het komen! Vrijdagavond werd ik helaas grieperig, en heb er ook ontzettend last van gehad zondag tijdens de vlucht. Vooral mijn oren, die door de keelpijn al zeer deden, staakten bij het opstijgen en dalen. Verder was het een wel redelijke vlucht, met mooie uitzichten. Veel soeps was het eten niet, behalve de avondeten, wat trouwens Japans eten was. De stewardess zei bij het geven ‘sorry, we hebben niets anders dan Japans eten’, net of ik daar moeite mee heb..?? Komt ze later terug; ‘ja we hebben nog kip als europees gerecht!’ nou fijn voor jou eet smakelijk, ik ben wel blij met mijn soba. Uiteindelijk kwamen we dan ontzettend vermoeid aan in Nagoya, wat trouwens een heel gaaf vliegveld heeft, maar het weer was bijzonder klote. We konden dus niet wachten op onze vlucht naar Fukuoka, waar we goed weer van verwachtten wat dus ook klopte. We werden opgehaald door een sensei en mijn chuutaa (lees: tutor), sinds Simon nog geen tutor aangewezen had gekregen. Chihiro heet ze (ja wie denkt hierbij niet gelijk aan Spirited Away? Zo niet dan ben je niet otaku genoeg, ga anime kijken..) en een erg lief meisje. Nadat de groep Japanse studenten ons in t Japans uitleg geven over van vuilniszakken tot plattegronden, zat ik er semi-geïnteresseerd bij (uiteraard nog steeds erg vermoeid). Erg lekker voelde ik me ook niet, sinds ik ook nog eens naast mijn griep misselijk was geworden van de vlucht. Nou genoeg gezeik, je kijkt om je heen je ziet dat je in Fukuoka bent en WOW wat een gave stad zeg. Nadat we bij JUSCO onze bed-spullen en andere benodigheden hadden gehaald, ging mijn beste tutor ons door Tenjin leiden. Tenjin is naast Daimyo (Chihiro’s favoriet en aansluitend aan Tenjin) een van de centrumgebieden waar je FLINK kan shoppen. Je loopt gewoon letterlijk van shoppingu maaru naar shopping mall, en dan ook nog eens door een winkelcentrum heen. Nou glazen liften, vele verdiepingen, en ergens kennelijk ook een treinstation zijnde en ik was flink onder de indruk. Ik baalde alleen flink dat ik een toets heb op vrijdag en dat ik niet even mijn ouders kon bellen (omdat hier geen tijd voor was). Hierna gingen we eten bij een raamen tentje, wat kennelijk een populaire plek bleek. Erg lekker gegeten, flink gekletst, en mijn dag is hierbij compleet. Ik zit in Japan, en nu ga ik maar eens in slaap vallen, met de tjirpende krekels op de achtergrond.
Dag 2 (geschreven op dag 3 in de ochtend)
Helemaal geen last van jetlag of iets dergelijks gehad. Wel vermoeid, maar dat meer door mijn verkoudheid en de hele dag in de hitte lopen. Ik ben namelijk nog steeds ziek (ja erg kut) maar ik blijf gewoon doorlopen want ik ben in friggin Japan en het is hier supergaaf! Zelfs mijn tutor was verbaasd dat ik zo vol energie was met mijn koutje. Anywho, de 2e dag werd ik vroeg wakker, rond een uur of half 8, en ik bedacht me, hee ik kan nog lang blijven slapen omdat ik pas de bus van half 1 hoefde te nemen voor mijn afspraak met mijn tutor. Toen werd ik rond half 11 wakker geklopt (aan mijn deur, dus niet in elkaar geslagen) door Simon. We gingen vroeg naar Hakozaki Campus, waar we les zullen hebben. Het is ongeveer 20 minuten met de bus vanaf de dormitory. Te vroeg aangekomen zijnde, gingen we samen nog eerst even rondkijken en zijn we door de letterenfaculteit gelopen. Om 1 uur stond Chihiro op ons te wachten bij de bushalte. Samen gingen we even lunchen waarbij ik alleen een onigiri nuttigde omdat ik niet zo’n honger had. Terwijl Simon en Chihiro eten aan het halen waren, kwamen er twee medestudenten van de JLCC programma (waar ik aan meedoe: japanese language culture course) Olga en Venia (2 ‘russen’ maar bleken van Koreaanse afkomst, yippie NOG meer koreanen in het programma..) die mij herkenden van de foto op de lijst die we kregen waar ieders foto op stond. Nou even voorgesteld en daarna gingen ze weg en hebben we nog even de winkeltjes bij de Hakozaki campus bekeken waar de studenten hangen. Daarna zijn de naar Box Town gegaan, waarbij ik het gevoel kreeg dat het de Japanse aldi was. Er is namelijk ook een Japanse albert hein (dat immens veel groter is) dat Jusco heet. Hier zijn we de eerste en tweede dag geweest om beddengoed, schoonmaakspullen, waterkoker, eten etc te halen. Box Town schijnt goedkoper te zijn, en de sushi van Box Town was heerlijk! Na een lange tijd heb ik weer inari gehad. Mensen die mij kennen weten dat ik gestoord ben op inari, waar je in Nederland 1 euro voor 1 stuk betaalt, en hier voor 4 stukken sushi en 3 inari 298 yen (ongeveer 2 euro) betaalt. Alles wat nu nog rest zijn de puntjes op de i, zoals een fiets e.d. In ieder geval, na Box Town zijn we weer naar de Jusco gegaan, waar ook een Starbucks is waar ik voor de eerste keer heen ging. In Nederland heb je namelijk geen Starbucks, maar hier in Fukuoka heb je praktisch om elke hoek een. Hier zouden we Yuko ontmoeten, een vriendin die ik had gemaakt in Amsterdam maar die door omstandigheden nu nog tot over 3 weken in Fukuoka blijft en daarna terugkeert naar Amsterdam. Met zijn drieën gingen we weer naar Tenjin, om daar te eten. Ik had tempura oden, wat een bak rijst met tempura erop en saus, een bakje soep, een bakje met soort van omelet in saus en een bakje pickles. Ik kan je zeggen, ik waan mij hier in de hemel. Je ontbijt met lekkers, luncht met lekkers en dan als toetje toe mag je je buikje rond eten bij het avondeten met lekkers. Hierna liepen we weer rond in Tenjin, waar Simon de toerist ging uithangen en o.a. stiekem groepen luidruchtige studenten filmde. Hierna namen we afscheid van Yuko en Chihiro, en stapten we op de bus naar de dormitory. Ik ging mijn telefoonkaart uitproberen die ik voor het vertrek naar Tenjin had geregeld bij het kantoortje voor de studentenwoningen. Dit lukte weer eens niet en ik raakte erg gefrustreerd dat ik mijn ouders weer niet kon bellen (maandag ook niet). Dan maar even thee drinken bij Simon op de kamer, we waren ook gefrustreerd over het feit dat we internet pas vanaf 1 november konden krijgen en het redelijk duur is. Hierna ging ik even zijn kamer uit om weer buiten in de telefooncel uit te proberen (eerder ook geprobeerd maar telefoonkaart was te dik dus snapte er niet veel van). Hier kwam ik Park tegen, een Koreaanse medestudent waar ik even mee aan de praat raakte. Hij stelde voor morgenavond samen met Simon te gaan avond eten maar Simon en ik hadden weer in Tenjin afgesproken met Yuko en Chihiro. Hij legde ook uit dat de kaart voor intern gebruik alleen was, waar ik dus ook heb geprobeerd om ergens in mijn telefoon een gleuf te vinden om de kaart in te doen, maar het enige wat gebeurde toen ik mijn telefoon maar even optilde of aanraakte, dat meteen de voicemail message afging: I am not at home right now, please leave your message here. Stel je deze zin voor in het Engrish (Japans engels) en door een robot-mannenstem. Erg amusant dus maar nadat ik probeerde te bellen en die message nog 10 keer afging raakte ik wel lichtelijk geïrriteerd (lees: in staat om de telefoon in kleine stukjes te bijten). Nu ga ik stoppen voor vandaag, zometeen wordt mijn pakket gebracht aan de deur, die dus echt al een week was aangekomen nadat ik het had opgestuurd (ze zeiden 4 tot 5 weken.. hmm). Tot ziens, dachiko!